„Zawitaj, Pełna Łaski, Prześliczna światłości”
Wspólnota Maryjna FIAT MARIAE
– in claritate FIAT MARIAE –
1. POSŁUGA WSPÓLNOTY
2. DROGA I CHARYZMAT WSPÓLNOTY
1. POSŁUGA WSPÓLNOTY
Zadaniem apostolskim, w które jesteśmy zaangażowani jest przygotowywanie
i prowadzenie grup osób dorosłych oraz młodzieży do Oddania się w macierzyńską niewolę miłości Maryi. Przygotowujemy i prowadzimy również grupy dzieci, w wieku szkolnym, do powierzenia się w macierzyńską opiekę Maryi. Poprzez podejmowane apostolstwo chcemy, tak jak Maryja „iść z pośpiechem”, by dzielić się łaskami, jakich doświadczamy, by poprzez Maryi ręce, ukryci w Jej Sercu, oddani w Jej macierzyńską niewolę miłości, innym wskazywać drogę do Jezusa.
i prowadzenie grup osób dorosłych oraz młodzieży do Oddania się w macierzyńską niewolę miłości Maryi. Przygotowujemy i prowadzimy również grupy dzieci, w wieku szkolnym, do powierzenia się w macierzyńską opiekę Maryi. Poprzez podejmowane apostolstwo chcemy, tak jak Maryja „iść z pośpiechem”, by dzielić się łaskami, jakich doświadczamy, by poprzez Maryi ręce, ukryci w Jej Sercu, oddani w Jej macierzyńską niewolę miłości, innym wskazywać drogę do Jezusa.
2. DROGA I CHARYZMAT WSPÓLNOTY
”Poddani i niewolnicy z miłości zrozumieją, że Maryja jest najpewniejszym, najkrótszym i najdoskonalszym środkiem, by dojść do Jezusa Chrystusa, i oddadzą się Jej z duszą i ciałem, niepodzielnie i bez zastrzeżeń, by zupełnie i niepodzielnie należeć do Jezusa Chrystusa.”
(św. Ludwik, Traktat)
Wspólnota FIAT MARIAE powstała 13 października 2014 roku, przy Parafii św. Kazimierza Królewicza w Policach, Archidiecezji Szczecińsko – Kamieńskiej. Kolejna Wspólnota, powstała w Diecezji Legnickiej w 2017 roku. Opiekunem duchowym Wspólnoty w naszej parafii jest ks. proboszcz Waldemar Gasztkowski.
Każdy, kto oddał się Maryi może kroczyć indywidualnie drogą świętego niewolnictwa, jest również możliwość wyboru stałej i pogłębionej formacji maryjnej we wspólnocie, którą tworzymy.
Dla każdego z nas droga we Wspólnocie rozpoczyna się od złożenia UROCZYSTEGO AKTU OFIAROWANIA SIĘ JEZUSOWI CHRYSTUSOWI PRZEZ MARYJĘ, według św. Ludwika Marii Grignion de Montfort. To ofiarowanie się Jezusowi jest tożsame, jak mówi św. Ludwik, z oddaniem się w macierzyńską niewolę miłości Maryi. I choć słowo niewola, rodzi negatywne odczucia, to św. Ludwik ofiarowanie się Najświętszej Dziewicy nazywa „niewolą miłości” lub „świętą niewolą”. Taka forma niewoli, „niewola dobrowolna” jest najdoskonalszą i najmilszą Bogu. Czytamy w Traktacie: „Chrześcijanin nie zna też innego sposobu, by stać się zupełniejszą własnością Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki, nad niewolę dobrowolną. Przykład dał nam sam Jezus Chrystus, który z miłości ku nam przyjął postać sługi, a potem – Matka Najświętsza, która się nazwała służebnicą i niewolnicą Pańską” (św. Ludwik, Traktat).
Od momentu złożenia Aktu, każdy z nas zobowiązuje się, by wzrastać w miłości do Maryi, by każdego dnia żyć rzeczywistością świętego niewolnictwa. Ale, aby żyć rzeczywistością świętego niewolnictwa najpierw trzeba wkroczyć na drogę dzięcięctwa. Odkrywać i trwać w postawie bycia dzieckiem wobec naszej niebieskiej Mamy, zanim oddamy Jej, a poprzez Nią Jezusowi naszą wolę i całych siebie. Maryja, pokorna Służebnica Pańska całkowicie oddała siebie Bogu i Bóg, w tajemnicy Wcielenia Słowa oddał siebie całkowicie Maryi. Dzięcięctwo wobec macierzyńskiej miłości Maryi, jest dla nas tą tajemnicą, której odkrywania uczy nas nasz Pan, Jezus Chrystus. On sam był dzieckiem
i Synem, Tej, która Go porodziła, piastowała i obdarowała pełnią miłości. Doświadczamy, że Maryja, nasza niebieska Mama, będąc Tą, która „Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie” (Łk 2,7) przyjmuje każdego z nas „do grona tych, których kocha, których poucza, prowadzi, żywi i broni jak dzieci swe i sługi” (por. Akt ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi [w]: św. Ludwik, Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny). Ten szczególny dar i łaskę bycia najpierw dzieckiem Maryi, Matki Jezusa i naszej Matki, by stawać się zarazem Jej sługą i niewolnikiem, pragniemy odczytywać, będąc zanurzeni w Kościele i w posłuszeństwie wobec Kościoła.
i Synem, Tej, która Go porodziła, piastowała i obdarowała pełnią miłości. Doświadczamy, że Maryja, nasza niebieska Mama, będąc Tą, która „Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie” (Łk 2,7) przyjmuje każdego z nas „do grona tych, których kocha, których poucza, prowadzi, żywi i broni jak dzieci swe i sługi” (por. Akt ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi [w]: św. Ludwik, Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny). Ten szczególny dar i łaskę bycia najpierw dzieckiem Maryi, Matki Jezusa i naszej Matki, by stawać się zarazem Jej sługą i niewolnikiem, pragniemy odczytywać, będąc zanurzeni w Kościele i w posłuszeństwie wobec Kościoła.